erd

Binêre herwiha: êrd û Erd

Kurmancî

erd m

Cih, der û zemînên ku em pê lê dikin.
- Darên kesk tev reş bûn. Giyayê teze tev bû pîşo. Fêkiyên li ser daran çilmisîn. Pel tev weşiyan. Qurmên daran bûn rejî, yek bi ser yekê de qulipîn erdê... — (Kovara Bîrnebûn, Li welatê min bihar tê, 2018, Hesen Huseyîn Denîz, hj. 71, r. 31)
- Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ew ê niha ji nava erdan werin. Hê ro nuh çûye ava. — (Dara Hinarê, Yaşar Kemal, Weşanên Nûdem)
Hem kelî ew behr û kef da û dûxan,
Kef bûye erd û dûxan bû asîman.
Nîveka dî çêkirin jê çarî çîz Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720

Hevreha zazakî erd, soranî عه‌رز ('erz), farisî (erz), ûrdûyî ارض (erz), swahîlî ardhi... hemû ji erebî أرض (erḍ) (erd, ax, zevî), hevreha akadî 𒆠 (erṣetu), aramî ܐܪܥܐ / ארעא (era'), îbranî ארץ (eretz)... ji proto-samî *ʾarṣ́-

Idiaya ku dibêje ji proto-hindûewropî *er- e û hevreha yûnaniya kevn έρασ (éras), almanî Erde, îngilîzî earth, swêdî jord û hwd. ye nikare rast be ji ber ku di kurmancî de D ji pey R ji peyvên xwemalî/îraniya kevn ketiye, bo nimûne: birin, kirin, mirin... Eger 'erd peyveke xwemalî ya kurdî/îranî bûya, ew dê bûba er yan el.

Chyet, Michael L. (2003): Kurdish-English Dictionary, Ferhenga Kurmancî-Inglîzî, Yale University Press.
لغتنامه دهخدا [Ferhenga Dihxoda] (farisî-farisî): [1]
Tsabolov, R. L., Ferhenga etîmolojî ya zimanê kurdî ["Цаболов, Р. Л.: Эмцмолоƨцческцц̆ словарь курδскоƨо языка"], Moskova, 2001-2010

erd n

xwelî, ax

zevî

erazî, milk

welat