dijmin

KurdîBiguhêre

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	dijmin	dijmin	dijmin
Îzafe	dijmina	dijminê	dijminên
Çemandî	dijminê	dijminî	dijminan
Nîşandera çemandî	wê dijminê	wî dijminî	wan dijminan
Bangkirin	dijminê	dijmino	dijminino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	dijminek	dijminek	dijminin
Îzafe	dijmineke	dijminekî	dijminine
Çemandî	dijminekê	dijminekî	dijmininan

Di cengan de dijmin bi çekan êrişî hev dikin.

dijmin mê û nêr

Kesên yan komên dijî hev şer dikin.
Dewletên têkiliyên wan bi hev re xirab in.
Kesa/ê kerbên wê / wî ji kesekê/î vedibin û dixwaze ziyanê bigihîniyê.
- Bendeyê sadiq seher amancê reştûzên xwe kir
  Min bi qewlê dijminan dit ber xedengan bêsebeb
  Leşkerê qehr û xeman wê çûn hisara dil bikin' — (— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî))
- Û dijminêd xwe heta li ser nimêjê jî lê didin û dikujin. — (Mele Mehmûdê Bayezîdî, Amadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê Ekradiye, Weşanxaneya Nûbihar, 2010, r. 102, ISBN 9789944360678)

Ji proto-hindûewropî *dus- (“xirab; dij”) + *ménos (“niyet, raman, fikir, hizir, hiş”) anku "niyetxirab", proto-îranî *dusmene-, hevreha duj-meneh- / duş-meneh ya avestayî, duşmen ya pehlewî, dişmen ya zazakî, دشمن (duşmen) ya farisî, दुर्मन्मन् (dur-manmen) ya sanskrîtî, δυσ-μενής (dus-menos) (dijmin) ya yûnaniya kevn. Düşman ya tirkî û թշնամի (tişnemî) ya ermenî ji zimanên îranî ne. Hevreh: dij, dijwar, diz, zirr-