zirr-

 Binêre herwiha: zirr

Kurmancî

Pêşgir

zirr-

1. derewîn, ya / yê ne resen, ne rast, ne heqîqî

   zirrbab (mêrê dayika kesekê/î lê ne babê wê / wî kesî bi xwe)

2. zêde, pirr, zaf

   zirrzîrek, zirrezelam

Herwiha

• zil-
• zile-
• zir-
• zire-
• zirre-

Bide ber

• zirr (1)

Ji wêjeyê

• Samî Tan dibêje ku, belkî ev pêrkîta ha ji "zûr" a zazakî (dimilkî) hatibe. Bi rastî gotineke beraqil e. Lewra wateya wê "derew" e. Heye ku ji wir hatibe û di kurmanciya kevin de jî "zûr/zir" di maneya derew de hatibe bikaranîn. Jixwe di kurmancî de hemmaneya bêjeya derew, virr e. — (nerîna xwendevanek bi bernavê Mêvan di Amidakurd.com, 12/2007)

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *ǵʰwel-, hevreha -zure, pehlewî û parsî zûr, farisî زور‎ (zûr), slavoniya kevn зълъ (zŭlŭ: xirab, bed, nebaş), зло (zlo: xirab, bed, nebaş) ya rusî, xwehr ya kurdî, ह्वार (hvāre). զուր (zur: pûç, bêwec) ya ermenî ji zimanekî îranî hatiye deynkirin.

Jê

• zirrçî
• zirrqîtik
• zirrbar
• zirrgurt
• zirrap
• zirrbav
• zirrbira
• zirrcan
• zirrdayîk
• zirrdelû
• zirrdîn

• zirrebawûşk
• zirrebilbil
• zirrek (guhanzirrek)
• zirreker
• zirrekew
• zirremar
• zirremêr
• zirrepûng
• zirrfistiq
• zirrgêzer
• zirrgezok

• zirrgîz
• zirrik (gundora kal)
• zirrke
• zirrketal
• zirrkiç
• zirrkurr
• zirrmak
• zirrtilî
• zirrxezûr
• zirrxûşk
• zirrxwesî