cin

 Binêre herwiha: çin, çîn, û Çîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /d͡ʒɪn/
• Kîtekirin: cin

Navdêr

cin

1. ecin, "yên ji me çêtir", neysizî,
   li gor Qur'anê û çîrokan nijadek e ku mirov bi çavan nabînin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Paşê avête çihar behrê mezin
  Wî Xudayê “Layezalê” ins û cin — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: جن‎

Herwiha

• ecin
• ecne
• ecine

Bide ber

• melek
• perî

Jê

• cinî
• cinîtî
• cintî
• cinoberî

Etîmolojî

Ji erebî جِنّ‎ (cinn) ji lêkera جَنَّ‎ (cenne, “veşartin, niximandin, parastin”) anku "cin" tê maneya "nepenî, nehînî, razber, veşartî, ne berçav". Hevreha aramî גניא (ginya: cin) ji גננ (genne: niximandin, veşartin). Heman lêkera erebî herwiha serekaniya van peyvan e jî: cenet ("cihê parastî": biheşt), cenîn ("di zikî de parastî": zarokê jidayiknebûyî), mecnûn..

Werger

• Almanî: Phantasiegestalt
• Erebî: جن (cinn)
• Farisî: جن‎ → fa
• Fînî: henkiolento → fi, dzinni
• Fransî: djinni, génie → fr, démon → fr, esprit → fr
• Îngilîzî: djinn → en, djinni → en, genie → en, jinni → en, demon → en, evil spirit, unclean spirit, ^?jinn → en
• Tirkî: cins → tr, ecini, cin → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

cin

1. cin, aşkû
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)