mecnûn

 Binêre herwiha: Mecnûn

Kurmancî

Rengdêr

mecnûn

1. şêt, şeyda, dîn, bêhiş
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. evîndar, dildar, dilketî, aşiq, bengîn, hezker, heyran,
   kesa/ê ku ti tiştekî yan ji kesek din hez dike
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Hikmetê lew çûye burhanê xelet
  Setweta Leylê yeqîn Mecnûn tepand
  Wer ne qeys naket beyabanê xelet — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Jê

• (lêker) mecnûn bûn
• (lêker) mecnûn kirin

• (navdêr) mecnûnbûn
• (navdêr) mecnûnkirin

• (rengdêr) mecnûnbûyî
• (rengdêr) mecnûnkirî
• mecnûnî
• mecnûnîtî
• mecnûntî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]: me- + cin + -ûn

Werger

• Tirkî: çılgın → tr, ^?mecnun → tr