Bilêvkirin

biguhêre
Tewandina bêje  
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî bêje bêje
Îzafe bêjeya
bêja
bêjeyên
bêjên
Çemandî bêje
bêjê
bêjeyan
bêjan
Nîşandera çemandî bêje
bêjê
wan bêjeyan
wan bêjan
Bangkirin bêje
bêjê
bêjeyino
bêjino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî bêjeyek
bêjek
bêjeyin
bêjin
Îzafe bêjeyeke
bêjeke
bêjeyine
bêjine
Çemandî bêjeyekê
bêje
bêjeyinan
bêjinan

bêje m

  1. (purîzm) Çend herfên ku bi hev re tên nivîsîn û maneyekê didin.
    Hevmane: kelîme, gotin, peyvik, çekû, peyv, peyvok
    Bo nimûne "hesp" bêjeyek e lê "hesp ajotin" du bêje ne.
    • Derdê giran, navê wî jî Ristem e. Heta heft saliya xwe bêjeyek tenê jî bi tirkî nizanibû. Lê di dibistana tirkan de xwendiye, bûye neyarê azbeta xwe. — (1995Xurșîd MîrzengîSînor, Nûbihar, Stockholm, r. 98, ISBN 978-625-7383-24-0)

Bide ber

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji aliyê zimannasê kurd Celadet Alî Bedirxan ve hatiyê çêkirin ji -bêj- (forma dema niha ji lêkera gotin) + -e. Bide ber farisî واژه (vaje, kelîme).

Formek lêkerê

biguhêre

bêje

  1. (Sirûc, Bismil, Îdir, Wan/Bazîdaxa, Mêrdîn, Mûş, Semsûr/Kolik, Gever, Licê, Hekarî, Bêdlîs) Guhartoyeke bibêje.
    Navê xwe bêje.
    Ew çi bêje jî, ez nakim.
    Bila ji min re bêje ka çi dixwaze.