Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Navdêr biguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî bêje bêje
Îzafe bêjeya
bêja
bêjeyên
bêjên
Çemandî bêje
bêjê
bêjeyan
bêjan
Nîşandera çemandî bêje
bêjê
wan bêjeyan
wan bêjan
Bangkirin bêje
bêjê
bêjeyino
bêjino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî bêjeyek
bêjek
bêjeyin
bêjin
Îzafe bêjeyeke
bêjeke
bêjeyine
bêjine
Çemandî bêjeyekê
bêje
bêjeyinan
bêjinan

bêje

  1. Çend tîpên anku herfên bi hev re ku wateyek serbixwe didin.
    Hevmane: peyv, kelîme, çeko, gotin
    Bo nimûne "hesp" bêjeyek e lê "hesp ajotin" du bêje ne.
    • Derdê giran, navê wî jî Ristem e. Heta heft saliya xwe bêjeyek tenê jî bi tirkî nizanibû. Lê di dibistana tirkan de xwendiye, bûye neyarê azbeta xwe. — (Xurșîd MîrzengîSînor, Nûbihar, Stockholm, 1995, r. 98, ISBN 978-625-7383-24-0)

Herwiha biguhêre

Bide ber biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Ji -bêj-, forma dema niha ji lêkera gotin.

Werger biguhêre

Formek lêkerê biguhêre

bêje

  1. (Sirûc, Bismil, Îdir, Wan/Bazîdaxa, Mêrdîn, Mûş, Semsûr/Kolik, Gever, Licê, Colemêrg, Bêdlîs) Guhartoyeke bibêje.
    Navê xwe bêje.
    Ew çi bêje jî, ez nakim.
    Bila ji min re bêje ka çi dixwaze.