bêjin

Kurmancî

Rengdêr

bêjin

1. zelamê yan kurrê jin nîn, (mêrê) nezewicî,
   kesê jin neaniye yan ji jina xwe cuda bûye yan jî jina wî miriye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بێژن‎

Dijmane

• bijin

Bide ber

• bekar
• bîmêr

Têkildar

• bakîre
• bimêr
• bîmêr
• mêrkirî
• şûkirî

Etîmolojî

Ji bê- +‎ jin.

Jê

• bêjinî
• bêjinîtî
• bêjintî

Werger

• Almanî: geil → de
• Erebî: أعزب‎, ^?القالم‎
• Farisî: الک‎ → fa
• Îngilîzî: celibate → en, bachelor → en, widower → en, ^?grass widower → en, ^?womanless → en, ^?widowed → en
• Tirkî: abazan → tr, ^?sıfır → tr, ^?steril → tr