jin anîn

 Ji bo navdêrê binêre: jinanîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʒɪn ɑːˈniːn/
• Kîtekirin: jin a·nîn

Lêker

jin anîn lêkera hevedudanî, gerguhêz

1. (kurr) zewicîn, keçek kirin jina xwe, bûn mêrê jinekê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• jin hanîn
• jin ênan
• jin hênan
• jin hînan
• jin înan

Bide ber

• mêr kirin
• şû kirin

Têkildar

• zewicandin

Etîmolojî

Ji jin + anîn.

Jê

• jinîner
• jinînayî

Werger

• Almanî: heiraten → de
• Farisî: زن گرفتن‎ → fa, همسردار شدن‎ → fa
• Îngilîzî: to get married → en, ^?espouse → en, ^?wed → en, ^?wive → en
• Tirkî: evlenmek → tr