celibate

Îngilîzî

Bilêvkirin

•  IPA: /ˈsɛləbət/
• Deng (DYA)^ⓘ

Rengdêr

celibate (neqiyasbar)

1. Kesê ne zewicî.
2. (bi berfirehkirinê) Yê ku xwe ji zewq û têkiliyên cinsî dûr dixe.

   Members of religious communities sometimes take vows to remain celibate.

   Endamên civatên dînî carina ji bo ku nezewicî bimînin sond dixwin.

Hevmane

• (nezewicî) unmarried, single
• (yê xwe ji têkiliyên cinsî dûr dixe) abstinent, chaste, pure

Jêrnav

• incel
• volcel

Jê

• celibately

Navdêr

celibate (forma pirjimar celibates)

1. Kesên nezewicî, xisûsen yê ku bi sedemên dînî sond xwariye ku nezewice, bi piranî wekî endamê komeke dînî.
2. (kevnbûyî) Halê bekariyê; bekarî.

Hevmane

• volcel
• cel

Lêker

celibate (nihaya sade ya yekjimar celibates, partîsîpa niha celibating, boriya sade û partîsîpa borî celibated)

1. (kêmpeyda) Tetbîqkirina praktîka nezewicînê.

Têkildar

• celibacy

Binêre herwiha

• bachelor
• friar (brother)
• monk
• nun (sister)

Herwiha

• cælibate (kevinbûyî)

Etîmolojî

Ji fransî célibat, ji latînî caelibatus, halê "perfect passive participle" ya caelibare, ji caelebs (“unmarried”), bide ber almanî Zölibat.

Anagram

• cable tie, cabletie, citeable