şeng

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʃɛnɡ/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: şeng

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
şeng	şengtir	herî şeng

şeng

1. neşedar, coşdar, bikêf, bizewq, zewqî, şad, xweş

   şox û şeng

2. Pora aloz û qij.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. Kulîlkek ji malbata tragopogon e.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Herçi li min kirî Mela cama meya dusale kir
  Şengê bi naz-i meşşiha misk û zubad-i weşşiha
  Rûy ma dibin piyane hêj zêde li min delale kir — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bide ber

• seng

Binêre herwiha

• beng
• ceng
• çeng
• deng
• dereng
• heng
• jeng
• peng
• reng
• teng
• veng
• weng

Jê

• şengî
• şengîtî
• şengtî

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, hevreha farisî شنگ‎ (şeng) û belûçî شنگ‎ (şing)

Werger

• Farisî: زنده‎ → fa, سرزنده‎ → fa
• Îngilîzî: salsify → en, ^?blithe → en, ^?blithesome → en, ^?elegant → en, ^?shapely → en
• Tirkî: canlı → tr, cıvıl cıvıl → tr, handan → tr, keyifli → tr, kırnak → tr, neşeli → tr, teke sakalı, şen → tr, yosma → tr, şuh → tr, ^?şakrak → tr