şêranî

Kurmancî

Navdêr

şêranî mê

1. (Amûdê) cûreke şahiyê berî zemawendê ku nas û xizmên zava û bûkê tên him şêranî li wan tê belakirn û him jî kêf û dilanê dikin

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Navdêr 2

şêranî mê

1. Guhartoyeke şîranî (“Xwarinên şîrîn”).
   • LI SER MASÊ
     Bi şêranî bi dilşadî, bi serbestî, bi azadî
     Li salona serayê em herin bên wek sî û qaze — (w:Cegerxwîn)