zîwan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ziːˈwɑːn/
• Kîtekirin: zî·wan

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zîwan	zîwan
Îzafe	zîwana	zîwanên
Çemandî	zîwanê	zîwanan
Nîşandera çemandî	wê zîwanê	wan zîwanan
Bangkirin	zîwanê	zîwanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zîwanek	zîwanin
Îzafe	zîwaneke	zîwanine
Çemandî	zîwanekê	zîwaninan

Zîwan (piniyêt li ser laşê mirovî) (3)

zîwan mê

1. (riwek) Giyayê ku di nav riwekên çandî de ji ber xwe ve şên dibe û lazim e ku bi xeparê bêt jêkirin û avêtin.

   Hevmane: dimor

   • Îro jî ew ‘şirtik’ in, em jî ‘gemara’ li ber pêyên wan in, û em ên ku bêne ‘paqijkirin’ in...
     Mafdar in; heke vî ‘giyayê zexel’ ji zol û zeviyên Tirkiyeyê eşêf nekin, ‘zîwana’ di nava genimê tirkî û tirkîtiyê de neneqînin, kurd jî kurdî jî herûher dê ‘serêşiya’ wan be. — (Arjen Arî: Kujerên ku ‘teamûden’ ziman dikujin!, Diyarname.com, 10/2007)
2. Gulek e.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. (bijîşkî) Piniyên li ser dêmê mirovî yan li laşê mirovî.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• ziwan
• zîwane

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: نمش‎, كلف‎ → ar, زؤان‎, عشب ضار‎, ^?الوغل‎
• Farisî: گیاهان هرز‎
• Îngilîzî: rye grass, darnel → en, tare → en, (3) freckle → en, ^?blackhead → en, ^?quitch grass
• Tirkî: çil → tr, sert → tr, tahıl içindeki yabancı otlar