weled

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɛˈlɛd/
• Kîtekirin: we·led

Navdêr

weled nêr

1. zarok, biçûk
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kurr, law, gede, sebî, zarokê nêr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Hersê weledê di pirmewalîd
  Xebra û sema digel meqalîd — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Binêre herwiha

• welî
• welîd

Jê

• ewlad
• weledzina
• welidandin
• welidandî
• welidiyayî
• welidî
• welidîn
• welidîner

Bide ber

• beled

Etîmolojî

Ji erebî وَلَد‎ (weled, “kurr, zarok”), hevrehên din ji erebî wîlad, mîlad, weled, welidandin, welidîn, hevreha ji aramî yelda, hevreha aramî ܘܠܕ (w-l-d-: welidandin) û îbrî ילד (y-l-d-: welidandin), akadî weladu... hemû ji proto-samî *walad- (ji dayik bûn)

Werger

• Farisî: اولاد‎ → fa, فرزند‎ → fa
• Tirkî: velet → tr, evlât → tr

Hoker

weled

1. (Mêrdîn) mixabin, yedê lê bi piranî ji aliyê jin an pîrekan ve tê gotin bo nîşandana mixabimiyê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)