sebî

Kurdî

Navdêr

sebî nêr

1. kurr, law, gede, weled (bi arabî), zarokê nêr

Jê

• sebîtî

Ji wêjeya klasîk

• ihsan bike qenc jê xeber de
  Kanî sebiyê di min çi derd e
  Mecnûnî ye ser' e ya hewa ye— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Almanî: Kind → de m
• Inglîzî: bantling → en
• Tirkî: çocuk → tr, yavru → tr, ^?koca bebek → tr, ^?sabırsızlıkla → tr, ^?sabi → tr

Rengdêr

sebî

1. çîmentoyî, gêçî, ji sebê

Etîmolojî

Ji seb + -î

Bikaranîn

Lêker:

• sebî anîn

Navdêr:

• sebîanîn