qerimî

Kurmancî

Rengdêr

qerimî, r-ya req

1. westiyayî, betilî, mandî, tehibî, kerixî, bêçare, bêhal

   Ez seetekê ji piyan ve sekinîm loma lingên min qerimî ne.

   • Dê û bavê min jî li benda min bûn, çavên wan li riya min qerimî bûn, wan ez nedîtim û mirin. — (Firat Cewerî, Payiza Dereng, Avesta, 2014, r. 28)
2. qerisî, tezî, cemidî

   Firinde dê vê zivistanê ji ber sarmayê qerimî bibin.

Herwiha

• qerrimî
• qerrimiyayî
• qerimiyayî

Têkildar

• qerimandî
• qerimokî

Etîmolojî

Ji qerimîn.

Werger

• Almanî: müde → de, starr → de, eisig → de
• Erebî: ^?متعب‎
• Îngilîzî: tired → en, overwrought → en, washed out → en, aweary → en, ^?toilworn → en
• Tirkî: yorgun → tr, tutuk → tr, camit → tr

Formeke lêkerê

qerimî

1. Formeke qerimîn:
   1. dema borî ya sade kesa duyem yekjimar
   2. dema borî ya sade kesa sêyem yekjimar