mandî

Kurmancî

Rengdêr

mandî

1. westiyayî, betilî, qerimî, kerixî, bêtaqet
   • Wê rojê gelek mandî bû, can û leşê wî westay bûn. — (Xelîl Duhokî, Antolojiya Çîroka Nû ya Kurmancên Başûr, Weşanên Nûdem, Stockholm, 1994)
2. tehibî, şeqî, mehû, bêçare^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• mandû
• hişmandî
• mandîhiş

Jê

• (lêker) mandî bûn
• (lêker) mandî kirin
• (navdêr) mandîbûn
• (navdêr) mandîkirin
• (rengdêr) mandîbûyî
• (rengdêr) mandîkirî
• mandîtî

Etîmolojî

Ji man, ji forma berê *mandin.

Werger

• Almanî: müde → de, geblieben → de
• Erebî: ^?متعب‎ → ar
• Farisî: خسته‎ → fa, کسل‎ → fa
• Îngilîzî: aftertime → en, tired → en, weary → en, ^?overworked → en, ^?overwrought → en, ^?washed out → en, ^?washed up → en, ^?aweary → en, ^?toilworn → en
• Swêdî: trött → sv
• Tirkî: yorgun → tr, gelecek → tr, pestil → tr, kalan → tr, yerleşik → tr