bêtaqet

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêtaqet	bêtaqettir	herî bêtaqet bêtaqettirîn

bêtaqet

1. bêzever, bêşiyan, bêxîret, bêhilmet, neşê, netiwana, bêhêz, bêqewet, westiyayî, betilî, qerimî, kerixî,
   kesa/ê ku taqet bo kirina karekî nîne
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. bêçare, nekan, nekar, mandî, tehibî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Dijmane

 

• bitaqet
• taqetdar

Jê

 

• bêtaqetbûn (navdêr)
• bêtaqet bûn (lêker)
• bêtaqetbûyî (rengdêr)
• bêtaqet kirin (lêker)
• bêtaqetkirin (navdêr)
• bêtaqetkirî (rengdêr)
• bêtaqetî

Etîmolojî

Ji bê- + taqet.

Werger

• Almanî: matt → de, müde → de, ohnmächtig → de, ^?schlapp → de
• Erebî: ^?متعب‎
• Farisî: بیطاقت‎
• Îngilîzî: disable → en, droopy → en, unable → en, incapable → en
• Tirkî: halsiz, mecalsiz → tr, takatsız, yorgun → tr, takatsiz → tr