qaçax

Kurmancî

Navdêr

qaçax mê û nêr

1. revok, firar, bazder, harib
   • 40 Hingê wan hê kire qîrîn, gotin: «Ne ku vî merivî, lê Barabas berde!» Barabas jî qaçaxek bû. — (Mihemed Selîm Siwarî, Mizgînî: Încîla bi Kurdî [arşîv], 1983, r. 235)
   • Ku li nava gund çiqas mêr, jin, ciwan hene giştikan digirin bin çavan. Li malan çiqas arvan, tirş, bilxur û tiştên din hene, avêtine erdê tevlihev kirine. Di malan de li çekan digerin. Dibêjin ew li mirovê qaçaxê leşkeriyê digerin. — (Sirri Ayhan, yaqob Tilermenî, Rêçên Di Neynikê De [arşîv], Na Yayınları, r. 72)
2. Kesa/ê ku qaçaxiyê dike.

   Hevmane: qaçaxçî

Etîmolojî

Ji tirkî kaçak.

Werger

• Almanî: Gesetzloser → de nêr, ^?Flüchtige, ^?Fahnenflüchtige, ^?Fahnenflüchtiger
• Farisî: ^?قاچاقچی‎ → fa
• Îngilîzî: deserter → en, illegal → en, illicit → en, unlawful → en, recreant → en, renegade → en, contraband → en, smuggler → en, ^?brigand → en, ^?contrabandist → en, ^?fugitive → en
• Norweciya bokmålî: illegal
• Tirkî: illegal → tr, kaçak → tr

Rengdêr

qaçax

1. Ne tafîl, ne serbest, ne helal, tiştê ku kirina wî tawan yan guneh e.

   Hevmane: qedexe, heram, yasax, guneh tawan

2. Tiştê ku ne bi destûra dewletê hatiye di nav tixûbên wê de.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)