layiq

Kurmancî

Rengdêr

layiq

1. hejî, hêja, şayeste, babet, seza, şayan, sezawer, şirjav, şan, serwe, liyaq

   Ew layiqî pesnan e. (Ew hêjayî pesnan e. / Wî meth heq kirine. / Divê ew bêt pesinandin.)

   • Tabi bibîn çi tê neh e
     Layiq dibîne hirqetê
     Şêxê me hal lahiq bûye — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha

• laîq
• layîq

Etîmolojî

Ji gotina Erebî: (لائق,  IPA^(kilîd): /la.'iq/) ku tê wateya bikêrhatî, guncav, bikêr, kêrhatî, di cih de.

Jê

• layiqî
• layiqîtî
• layiqtî
• layiq bûn
• layiq kirin
• layiqbûn
• layiqkirin
• layiqbûyî
• layiqkirî

Werger

• Almanî: ehrbar → de, säkular → de, passend → de, würdig → de, ^?vorschriftsmäßig → de, ^?Säkular → de
• Erebî: ^?حقیق‎ → ar, ^?مستحق‎ → ar
• Îngilîzî: worth → en, ^?unreligious → en
• Tirkî: müstahak → tr, yaraşır → tr, ^?layık → tr, ^?şayan → tr

Rengdêr 2

layiq

1. (sekûler) Guhartoyeke laîk.

   Divê Kurdistan ne li gor rêbazên dînî lê li gor prensîpên layiqî bê birêvebirin.

Heriha

• laîk
• layik
• layîk
• laîq
• layîq

Têkildar

• layisîst
• layisîstî
• layisîstîk
• layisîzm

Etîmolojî

Ji fransî laïc ji latînî laicus (“lê hûnbûyî”).

Jê

• layiqî
• layiqîtî
• layiqtî