di cih de

  1. tavilê, , bê derengbûn, xafilde, cîlê, êkser, demildest
    Dema min gazî kiriye wî, di cih de hat.
  2. minasib, gelek dirist e, guncaw
    Ew mînaka wî gotî di cih de ye.
  3. li heman der, li nefsî erd, li dera ku lêye
    Demê min ew dîtîn, ez di cih de mam.

Etîmolojî

biguhêre

di + cih + de