derhal

  1. di cih de, di cî de, di gavê de, tavilê, tafil, hemen, demildest, filhal

Ji wêjeya klasîk

biguhêre
  • Ew Şems û Qemer ko muttesil bûn
    Derhal bi yek ve mudmehil bûn
    Gava weko pêk ve muqtebis bûn
     — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Etîmolojî

biguhêre

Ji farisî در حال(der ḥal) ji در(der, di ... de, tê de) + ji erebî حال(ḥal, hal, rewş; dem, car).

derhal

  1. di cih de, di cî de, di gavê de, tavil, tafil, hemen, heman, derhal