kedî

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kedî	kedîtir	herî kedî

kedî

1. Ajelên mirov xwedî dikin,
   heywanên ji alî mirovan ve tên xwedankirin û ne li çolê berdayî ne.

   Dikare bêt gotin ku se gurên kedî ne.

2. Kesên yan heywanên ji mirovan narevin yan xwe nêzî mirovan dikin yan xwe bidin dest mirovî.

   Ev kew kedî bûne.

Herwiha

• kehî

Dijmane

• kovî
• kûvî
• wehşî

Jê

• (Lêker) kedî bûn
• (Lêker) kedî kirin
• (Navdêr) kedîbûn
• (Navdêr) kedîkirin
• (Rengdêr) kedîbûyî
• (Rengdêr) kedîkirî
• kedîtî

Bide ber

• dirinde
• hov
• revok
• wehş

Etîmolojî

Ji zimanên îranî, ji ked, ji avestayî kata-, keye (Kurdiya zazakî), mal + î, -î. Herwiha pehlewî kadagīg: kadag-, keye (Kurdiya zazakî), mal + īg, -î.

Werger

• Almanî: häuslich → de, zahm → de, ^?Dienstbote → de
• Erebî: ^?ألیف‎ → ar, ^?داجن‎ → ar, ^?مألوف‎ → ar, ^?مستأنس‎ → ar
• Farisî: اهلی‎ → fa, خانگی‎ → fa, رام‎ → fa, رام شده‎ → fa
• Fînî: kesy → fi
• Îngilîzî: domestic → en, tame → en, domesticated → en, livestock → en
• Japonî: 馴れた → ja (nareta), 家庭内 → ja (kateinai), 家- → ja (ka-) (prefix)
• Tirkî: evcil → tr, ehli → tr