kîf

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kiːf/
• Kîtekirin: kîf

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kîf	kîf
Îzafe	kîfê	kîfên
Çemandî	kîfî	kîfan
Nîşandera çemandî	wî kîfî	wan kîfan
Bangkirin	kîfo	kîfino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kîfek	kîfin
Îzafe	kîfekî	kîfine
Çemandî	kîfekî	kîfinan

kîfek

kîf nêr

1. çante, çelte, gîrfan, kîs, çewal, tûrik,
   derdankê bi lepik yê ku ji cawî hatiye çêkirin û mirov tiştan tê de hildigire
   (bi taybetî yên ku zarok pirtûkên xwe yên dibistanê tê de hildigirin)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• kaf
• kef
• kif

Jê

• kîfçêker
• kîfçêkerî
• kîfik
• kîfî
• kîfk
• kîfsaz
• kîfsazî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Tasche → de m
• Fînî: laukku → fi, reppu → fi
• Îngilîzî: bag → en, case → en, purse → en, handbag → en, briefcase → en
• Tirkî: çanta → tr