jimar

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ʒɘˈmʌːɾ/
• Deng (Amed)^ⓘ
• Kîtekirin: ji·mar

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	jimar	jimar
Îzafe	jimara	jimarên
Çemandî	jimarê	jimaran
Nîşandera çemandî	wê jimarê	wan jimaran
Bangkirin	jimarê	jimarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	jimarek	jimarin
Îzafe	jimareke	jimarine
Çemandî	jimarekê	jimarinan

Jimarin

jimar mê

1. reqem, nimre
   • Da ʿeṭaya padişahan bê ḥed u ijmar-i bit
     Sar dibit dil ma bi ṣed cewr u cefayan zerreyek
     ʿIşq-i ṭebʿetnar e hingî dê biçit dijwar-i bit — (Melayê Cizîrî, Dîwan, 1640)

Herwiha

• hejmar

Jê

 

• jimarnas
• jimarnasî
• jimartin
• jimartî
• jimarî

Etîmolojî

Paşvesazî ji jimartin, hevreha soranî ژماره‌‎ (jimare), pehlewî şumar, û farisî شمار‎ (şomar) û ﺷﻣﺎره‎ (şomarê), zazakî amar, peştûyî شمېرل‎ (śmerël, “hejmartin”), avestayî mer-aa, sanskrîtî स्मरति (smarati, “anîn bîra xwe; kom kirin, berhev kirin”), latînî memor ("bihiş, hişmend, jîr, biaqil"), yûnanî μέρμερος (mérmeros, “fêlbaz, hîlebaz”)... hemî ji proto-hindûewropî *(s)mer- ("hatin bîrê, anîn bîra xwe"). Bo zêdebûna yan kêmbûna dengên "he-" li destpêka peyvê bide ber: hejar / jar, war (kurmancî) / hewar

Werger

hejmar — binêre hejmar