hilkirin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɪlkɪˈɾɪn/
• Kîtekirin: hil·ki·rin

Lêker

hilkirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	hildikim
	tu	hildikî
	ew	hildike
	em, hûn, ew	hildikin
Fermanî	Yekjimar	hilke
	Pirjimar	hilkin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	min	hilkir
	te	hilkir
	wê/wî	hilkir
	me, we, wan	hilkir
Formên din: Tewandin:hilkirin

hilkirin lêkera pêkhatî, gerguhêz

1. (agir yan ronahî) geş kirin, pê xistin, vêxistin, berdanê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. hilanîn, rakirin, bilind kirin, birin jor, anîn jor
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. giha an tiştek ji kok de jê kirin, helkişandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Agir di ab û gil dikit
  Qelban ji qelban hildikit
  Metqeb di can û dil dikit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هلکرن‎

Tewîn

Lêker:

• hil-k-
• hil-ke-

Herwiha

• helkirin (2)

Têkildar

• hilbûn

Bide ber

• hilanîn
• hildan
• hilhatin

Etîmolojî

Ji hil- + kirin.

Jê

• hilker
• hilkerî
• hilkirî

Werger

• Almanî: aufheben → de, Entwurzeln → de, aufwerfen → de, entwurzeln → de
• Erebî: ^?حل‎ → ar, ^?الإشعال‎ → ar, ^?الجحم‎ → ar, ^?النجش‎ → ar, ^?ثقاب‎ → ar
• Farisî: حل‎ → fa, کندن‎ → fa, حذف کردن‎ → fa, افروختن‎ → fa
• Îngilîzî: upraise → en, light → en, ^?turn on → en
• Tirkî: alevlendirme → tr, ısıtmak → tr, sökme → tr, sökmek → tr, söküm → tr, yükseltme → tr, sarma → tr, elemek → tr, yükseltmek → tr, ^?koparmak → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hilkirin	hilkirin
Îzafe	hilkirina	hilkirinên
Çemandî	hilkirinê	hilkirinan
Nîşandera çemandî	wê hilkirinê	wan hilkirinan
Bangkirin	hilkirinê	hilkirinino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hilkirinek	hilkirinin
Îzafe	hilkirineke	hilkirinine
Çemandî	hilkirinekê	hilkirininan

hilkirin mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)