hevpar

Kurmancî

Rengdêr

hevpar

1. Hevbeş, hevpişk, mişterek, wek hev, mîna hev, eynî, heman.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هەڤپار‎

Jê

• (lêker) hevpar bûn
• (lêker) hevpar kirin
• (navdêr) hevparbûn
• (navdêr) hevparkirin
• (rengdêr) hevparbûyî
• (rengdêr) hevparkirî
• hevparî

Etîmolojî

Ji hev + par (2).

Bi zaravayên din

• Soranî: hawbeş

Werger

• Almanî: Teilhaber → de, ^?Beteiligte → de mê
• Farisî: انباز‎ → fa, سهیم‎ → fa, سهیم‎ → fa, شریک‎ → fa, مشترک‎ → fa, مشترک‎ → fa, شریک‎ → fa
• Îngilîzî: contribution → en, copartner → en, enter- → en, joint → en, reciprocal → en, ^?communal → en
• Tirkî: iştirakçi → tr, müşterek → tr, ortak → tr, partner → tr, şerik → tr, şürekâ → tr, hisse sahibi → tr

Navdêr

hevpar mê û nêr

1. Kesa/ê ku li gel kesek yan hin kesên din xwediyê/a tiştekî yan hin tiştan e.

   Hevmane: hevbeş, hevpişk, şirîk, ortax

   Ew hevparê fîrmaya min e. ― Fîrma ya min û wî herduyan e.