hevbeş

Kurmancî

Navdêr

hevbeş mê û nêr

1. Kesa/ê ku li gel kesek yan hin kesên din xwediyê/a tiştekî yan hin tiştan e.

   Hevmane: hevpişk, şirîk, ortax

   Ew hevbeşê fîrmaya min e. ― Fîrma ya min û wî herduyan e.

Jê

• hevbeşî

Etîmolojî

Ji hev + beş.

Bi zaravayên din

• Soranî: hawbeş
• Zazakî: hembeş, hempar

Werger

• Farisî: مشاع‎ → fa, مشترک‎ → fa, شریک‎ → fa
• Îngilîzî: enter- → en, joint → en, collaborative → en, sharer → en, partner → en, ^?conjunct → en, ^?in common with → en, ^?communal → en, mutual → en
• Tirkî: iştirakçi → tr, ortak → tr, kolektif → tr, partner → tr

Rengdêr

hevbeş

1. hevpar, hevpişk, mişterek, wek hev, mîna hev, eynî, heman
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)