ebeden

Kurmancî

Hoker

ebeden

1. ta ebed, ebedilebed, hetahetayî, herherî, bêdawî, herheyî, miebed,
   tişta/ê ku bi dawî nayê,
   tişta/ê ku naqede,
   tişta/ê ku xilas nabe,
   tişta/ê ku namire
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. qet, hîç
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]: ebed + -en

Werger

• Erebî:^?أبدا‎ → ar