dawiya dinê

Kurmancî

Navdêr

dawiya dinê m

1. dûm, dûma dinê, rabûn, hilhatin
   (li gor dînî bi taybetî rabûna mirovan piştî bidawîhatina dinyayê)

   Roja qiyametê
   (roja tê bawerkirin ku hemî mirovên mirî dê ji gorên xwe rabin û
   yên qenc dê biçin biheştê û yên gunehkar biçin dûjehê)

2. (mecazî) qerebalix, dengûdor, heytûhot

Herwiha

• qîyamet

Bide ber

• qîmet

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• qiyametî

Werger

• Almanî: ^?Weltende → de
• Fînî: tuomiopäivä → fi