dûma dinê

Kurmancî

Navdêr

dûma dinê mê

1. dûm, dawiya dinê, dûma dinê, rabûn, hilhatin
   (li gor dînî bi taybetî rabûna mirovan piştî bidawîhatina dinyayê)

   Roja qiyametê
   (roja tê bawerkirin ku hemî mirovên mirî dê ji gorên xwe rabin û
   yên qenc dê biçin biheştê û yên gunehkar biçin dûjehê)

2. qerebalix, dengûdor, heytûhot

Herwiha

• qîyamet

Bide ber

• qîmet

Etîmolojî

Ji kurdî

Jê

• qiyametî