zengû

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zengû	zengû
Îzafe	zengûya	zengûyên
Çemandî	zengûyê	zengûyan
Nîşandera çemandî	wê zengûyê	wan zengûyan
Bangkirin	zengûyê	zengûyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zengûyek	zengûyin
Îzafe	zengûyeke	zengûyine
Çemandî	zengûyekê	zengûyinan

Zengûyek.

zengû mê

1. Asinê ku mirov piyê xwe dike tê de dema ku li ser pişta hespî ye.

   Hevmane: rikêb

   • Li ser pişta hespê zînekî çerkezan ê bi zîv neqişandî hebû. Zengûyên wî bi zîv neqişandibû. — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Herwiha

• awzengî
• zengî

Jê

• (lêker) zengû kirin
• (lêker) zengû dan
• (navdêr) zengûkirin
• (navdêr) zengûdan
• (rengdêr) zengûkirî

Etîmolojî

Ji tirkî üzengi. Hevreha azerî üzəngi, qazaxî ujengi, ozbekî uzangi... Ji zimanên tirkîkî ketiye hin zimanên din jî: gurcî უზანგი (uzangi), makedonî û sirbî узенгија (uzengiya), krowatî uzengija...

Werger

• Almanî: Steigbügel → de nêr, ^?Bügel → de nêr
• Farisî: چکش‎ → fa
• Fînî: jalustin → fi
• Fransî: étrier → fr nêr
• Holendî: stijgbeugel → nl nêr
• Îngilîzî: stirrup → en, ^?stirrup bone → en
• Îtalî: staffa → it mê
• Mecarî: kengyel → hu
• Rusî: стремя → ru (strémja)
• Sirboxirwatî: stremen → sh
• Spanî: estribo → es nêr
• Swêdî: stigbygel → sv
• Tirkî: üzengi → tr, üzengi kemiği → tr, ^?özengi → tr, ^?kemer → tr