yê

 Binêre herwiha: ye, YE, -ye, û -yê

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /jeː/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: yê

Cînav

yê

1. kesê ku yan tiştê ku

   Yê ku zû neyê, dê nexwe.

2. nîşana xwedîtiyê ye dema ku tişta/ê xwedîkirî nêr û yekjimar be

   destê min > yê min,
   xaniyê wan > yê wan

Lêker

yê

1. (devokî) nîşana dema bêt e

   Tu yê sibê çi bikî? (Tu dê sibê çi bikî?)

2. (devokî) nîşana berdewamiyê ye bo subjeyê nêr

   Ew yê şîvê dixwit. (Ew aniha bi xwarina şîvê ve mijûl e.)

Ji wêjeya klasîk

• Fexrê Îbrahîm û Îsmaîl û Nûh
  Mustefayê bawefa yê bafitûh — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Hevmane

• ê

Têkildar

Mane 1 û 2:

• a
• ya
• yên
• yêd
• yêt

Mane 3:

• dê
• ê

Mane 4':

• a
• ê
• wê
• wa
• wê
• ya

Etîmolojî

Bi maneya "ê ku, yê ku" ji proto-hindûewropî *éy, hevreha avestayî 𐬫𐬋 (yō), sanskrîtî यद् (yád), yûnaniya kevn ὅς (hós), ἥ (hḗ), ὅ (hó), latînî ea, id, is, îngilîzî the, almanî er, slavoniya kevn ижє, єижє...

Werger

• Farisî: ^?بچه زاییدن‎
• Îngilîzî: is → en, that → en, who → en, ^?wassermann test