yê

 Binêre herwiha: ye, -ye, -yê, û YE

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /jeː/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: yê

Cînav

yê

1. Kesê ku yan tiştê ku.

   Yê ku zû neyê, dê nexwe.

2. Nîşana xwedîtiyê ye dema ku tişta/ê xwedîkirî nêr û yekjimar be.

   Destê min. → Yê min.

   Xaniyê wan. → Yê wan.

Ji wêjeya klasîk

• Fexrê Îbrahîm û Îsmaîl û Nûh
  Mustefayê bawefa yê bafitûh — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Hevmane

• ê

Têkildar

 

• a
• ya
• yêd
• yên
• yêt

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Mane

yê (cureyê peyvê?)

1. (devokî) Nîşana dema bêt e.

   Tu yê sibê çi bikî? ― Tu dê sibê çi bikî?

2. (devokî) Nîşana berdewamiyê ye bo subjeyê nêr.

   Ew yê şîvê dixwit. ― Ew aniha bi xwarina şîvê ve mijûl e.

Hevmane

• ê

Têkildar

Mane 1

 

• dê
• ê

Mane 2

 

• a
• wa
• wê
• wê
• ya
• ê

Etîmolojî

Bi maneya "ê ku, yê ku" ji proto-hindûewropî *éy, hevreha avestayî 𐬫𐬋‎ (yō), sanskrîtî यद् (yád), yûnaniya kevn ὅς (hós), ἥ (hḗ), ὅ (hó), latînî ea, id, is, îngilîzî the, almanî er, slavoniya kevn ижє (iže), єижє (eiže)...

Werger

• Farisî: ^?بچه زاییدن‎
• Îngilîzî: is → en, that → en, who → en, ^?wassermann test