Kurmancî biguhêre

Hoker biguhêre

ti, t-ya req

  1. hîç, qet, yekcar
    Ti kes nehat.
    Ez ti car te ji bîr nakim.
    Te ti dîtine?
    Ew ne ti ye.

Herwiha biguhêre

Hevmane biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Guhertoyeke peyva çi. Bo guherîna "ç/t" bide ber "pate / paçe".

Rastnivîsîn biguhêre

Bi maneya "hîç, qet" di kurdî de hin kes "ti" û hin jî "tu" dinivîsin. Di hin devokan de jî "çu" yan "çi" ye. Lê meyla kurmancî li ser "i" ye li hemberî "u": bihar (ne buhar), bilbil (ne bulbul), dikan (ne dukan). Heta peyvên ku ji erebî hatine û di wî zimanî de bi "i" ne jî, di kurdî de bi gelemperî "i" digirin: "mihacir" (ji erebî "muhacir"), "dinya" (ji erebî "dunya").

"Ti" formeke peyva "çi" ye lê maneyeke jê cuda wergirtiye, wek çawa di van û gelek peyvên din de jî "ç/t" bi hev diguherin: paçe/pate", "qurç/qurt". Herwiha bo tevlihevnekirina "ti" li gel cînavê "tu" jî giring e ku wek "ti" were nivîsîn.

biguhêre

Werger biguhêre

Cînav biguhêre

ti

  1. (kesa/ê jê re tê axifti) (devkî) / (Devokî) Baştir: tu (2)

Navdêr biguhêre

ti

  1. (ava ji devî) Baştir tif

Kurtenav biguhêre

ti

  1. tigrînya

Tirkî biguhêre

Navdêr biguhêre

ti