ticar

  1. bazirgan, esnaf, tacir, miamiletçî:* kesa/ê tiştan dikire û difiroşe
    (bi taybetî kesa/ê şirket hene)

Ji wêjeya klasîk

biguhêre
  • Tebetê husn û cemalan
    Şêx tucar nakit xeyalan
    Yan ji cebhê yan ji kalan
     — (Feqiyê Teyran, )

Bi alfabeyên din

biguhêre

Têkildar

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî تُجَّار (tujjār) pirjimara تَاجِر (tājir), hevreha tacir û ticaret, ji aramî תגרא (tegara, ticar, tacir) ji akadî [skrîpt hewce ye] (temkarû, ticar, tacir) ji [skrîpt hewce ye] (mekarû, ticaret).

ticar

  1. qet, hîç, ne carekê jî:
    Min ticar ew nedîtiye.

Etîmolojî

biguhêre

ti (1) + car