KurdîBiguhêre

NavdêrBiguhêre

ticar

  1. bazirgan, esnaf, tacir, miamiletçî:* kesa/ê tiştan dikire û difiroşe
    (bi taybetî kesa/ê şirket hene)

Ji wêjeya klasîkBiguhêre

  • Tebetê husn û cemalan
    Şêx tucar nakit xeyalan
    Yan ji cebhê yan ji kalan
    (Feqiyê Teyran ~1620)

Bi alfabeyên dinBiguhêre

HerwihaBiguhêre

Biguhêre

TêkildarBiguhêre

EtîmolojîBiguhêre

Ji erebî تُجَّار(tujjār) pirjimara تَاجِر(tājir), hevreha tacir û ticaret, ji aramî תגרא(tegara, ticar, tacir) ji akadî [skrîpt hewce ye] (temkarû, ticar, tacir) ji [skrîpt hewce ye] (mekarû, ticaret).

WergerBiguhêre

HokerBiguhêre

ticar

  1. qet, hîç, ne carekê jî:
    Min ticar ew nedîtiye.

HerwihaBiguhêre

Biguhêre

EtîmolojîBiguhêre

ti (1) + car

WergerBiguhêre