tînî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /tiːˈniː/
• (Formeke lêkerê) Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: tî·nî

Rengdêr

tînî, t-ya nerm

1. hewceyî vexwarinê,
   ya / yê ku pêwîstî bi avê yan vexwirakek din heye
2. ya / yê pirr tiştekê/î dixwaze:

   Em hemî tiyên azadiyê ne.

Hevmane

• tî
• têhin
• têhn
• têhnî
• tên
• tênî
• tihin
• tihn
• tihnî
• tîhin
• tîhn
• tîhnî
• tîn
• tînî
• têhnî

Bide ber

• birçî

Bikaranîn

Lêker:

• tî bûn
• tî kirin
• tî man

Navdêr:

• tîbûn
• tîkirin
• tîman

Rengdêr:

• tîbûyî
• tîkirî
• tîmayî

Jê

• tîbar
• tîbarî
• tîber
• tîberî
• tîker
• tîkerî

Etîmolojî

Bi hind û ewroprî *ters, bi inglizî thirst, bi avestayî terşne, bi zazakî têşan, bi soranî tînû, bi farisî teşnê, bi kurdî dibe tînî.

Werger

• Afrîkansî: dors
• Almanî: durstig → de
• Aymarayî: pharjata
• Danmarkî: tørstig → da
• Endonezyayî: haus → id
• Farisî: تشنه‎ → fa
• Fînî: janoinen → fi, jolla on jano
• Fransî: assoiffé → fr
• Frîsî: hetsich
• Haîtî: swèf
• Holendî: dorstig → nl
• Îngilîzî: thirsty → en, candle power → en, rigour → en
• Îtalî: assetato → it
• Keçwayî: qunchu; yarqa
• Norwecî: tørstig
• Portugalî: sedento → pt
• Somalî: harraadsan; oomman
• Spanî: sediento → es
• Tagalogî: maúhaw
• Tirkî: susamış, termik → tr, ^?ısın → tr, ^?susuzluk → tr

Formeke lêkerê

tînî

1. Kesê duyem yekjimar dema niha ji lêkera anîn.