sabote

Kurmancî

Rengdêr

sabote

1. xirab, pûç, wêran, kavil, xopan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• (Lêker) sabote bûn
• (Lêker) sabote kirin
• sabotaj
• sabotekar
• sabotekarî
• saboteker
• sabotekerî
• sabotor
• (Navdêr) sabotebûn
• (Navdêr) sabotekirin
• (Rengdêr) sabotebûyî
• (Rengdêr) sabotekirî

Etîmolojî

Ji fransî saboté ji saboter.