Bilêvkirin

biguhêre
  •  IPA(kilîd): /suːˈlɑːv/
  • Jihevqetandin: sû‧lav
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî sûlav sûlav
Îzafe sûlava sûlavên
Çemandî sûlavê sûlavan
Nîşandera çemandî sûlavê wan sûlavan
Bangkirin sûlavê sûlavino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî sûlavek sûlavin
Îzafe sûlaveke sûlavine
Çemandî sûlavekê sûlavinan
 
sûlavek

sûlav

  1. ava ku ji cihekî bilind dikeve
    (bi taybetî ava çemekî ji zinarekî)

Bi alfabeyên din

biguhêre

Bidin ber

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Ji erebî سیول(siyûl) ku pirhejmara سيل(seyl, lehî) e + kurdî av. Bi heman awayî jî sêlav ya kurdî, سيلاب(seylab) ya farisî ku ji erebî سيل(seyl) + farisî آب(ab, av) e û wek "seylap" ketiye tirkî (bi taybetî tirkiya osmanî) û jê wek "slâp" derbasî zimanên balkanî bûye. "Sel" (lehî) ya tirkî jî ji heman rehê erebî ye.

Bi zaravayên din

biguhêre
  • Kurmancî: sûlav, sîlav, avrêj, şîp, şîpşîpk, şirşirik, şirare, şaşirik, çirav, çir, çirik, çiranek, şir, şirab, avgurm
  • Soranî: tavge, rêjaw, awhelldêr
  • Zazakî: çirr (nêr), çir, çirre, çirik, şîp, şîrik, şîrşirik, çirtan (nêr)
  • Lekî: tafe, awtaf
  • Feylî: taf, şelal, tafaw, tafge
  • Kelhûrî:
Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.