KurdîBiguhêre

BilêvkirinBiguhêre

LêkerBiguhêre

reyîn lêkera xwerû, negerguhêz

  1. qîja dirêj û bikeser ku gur yan kûçik dide
  2. axiftinên lewçe

Bi alfabeyên dinBiguhêre

HerwihaBiguhêre

TewînBiguhêre

  • -rew-

Bide berBiguhêre

Binêre herwihaBiguhêre

EtîmolojîBiguhêre

Ji proto-hindûewropî *le- ("reyîn, rewîn"), proto-îranî *re- ("reyîn, rewîn"), avestayî: re- ("reyîn, rewîn"), sogdî: r'y- ("reyîn, rewîn"), osetî: rêjîn/rêjd- ("reyîn, rewîn"), kurmancî: reyîn- ("reyîn, rewîn"), hewramî: lalyay/laliye- ("reyîn, rewîn"), zazakî: lawayen/law- ("reyîn, rewîn"), sanskrîtî: ra ("reyîn, rewîn"), yûnanî: laiein ("deng kirin"), latînî: lātrāre ("reyîn, rewîn")

Çavkanî: Cheung p.306

Hevreh: zirrîn

Biguhêre

WergerBiguhêre

NavdêrBiguhêre

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî reyîn reyîn
Îzafe reyîna reyînên
Çemandî reyînê reyînan
Nîşandera çemandî reyînê wan reyînan
Bangkirin reyînê reyînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî reyînek reyînin
Îzafe reyîneke reyînine
Çemandî reyînekê reyîninan

reyîn

  1. Dengê ku se, kûçik an gur derdixin.
    Doh êvarê çend kûçikên delal li ber derî direyiyan û reyîna wa wek kilamek digihîşt asîman.

WergerBiguhêre


Kurdiya başûrîBiguhêre

RengdêrBiguhêre

reyîn

  1. delal, spehî, bedew, ciwan, xweşik

Bi alfabeyên dinBiguhêre

HerwihaBiguhêre

  • reyin ره‌ین

WergerBiguhêre