nebî

Kurmancî

Navdêr

nebî

1. nebûyî, neqewimî, rûnedayî, nedîtî tiştên ecêb ku hê tu caran newqewimîne, nebûne, ne jî hatine dîtinê
2. pêxember, peyamber, resûl, qasid
3. saqin, nebî tu tiştekî wuha bikî

Jê

• nebîtî

Têkilî

• enbiya

Etîmolojî

2) Ji erebî نَبِيّ‎ (nebîy) ji aramî ܢܒܝܐ‎ (niviya) ji îbranî נביא‎ (naḇî).

Werger

• Almanî: Prophet → de m
• Çînî: 先知 (xiānzhī)
• Erebî: نَبِيّ‎ → ar (nabiyy)
• Farisî: ^?نبی‎ → fa
• Fînî: profeetta → fi
• Fransî: prophète → fr m
• Holendî: profeet → nl m
• Îngilîzî: prophet → en, nephew → en
• Japonî: 予言者 → ja
• Koreyî: 예언자 (ye-eonja)
• Norwecî: profet → no
• Polonî: prorok → pl m
• Portugalî: profeta → pt
• Rusî: пророк (prorók)
• Sirboxirwatî: prorok → sh m
• Sirboxirwatî:

  Kirîlî: пророк mê

  Latînî: prorok → la m

• Spanî: profeta → es m
• Swêdî: profet → sv
• Tirkî: peygamber → tr, nebi → tr, yalan → tr, aman derim! → tr, iftira → tr, sakın → tr, ^?demek → tr
• Yûnanî: προφήτης (profítis)

Formeke lêkerê

nebî

1. formek ji lêkera "birin"ê

   Ku tu wî nebî, ez ê bibim.

2. formek ji lêkera "bûn"ê

   Ku tu nebî mamosta, tu dikarî bibî tiştekî din.

3. (devkî): nebû

   Ew nebî mamosta. (Ew nebû mamosta).

4. (Serhedî): zinhar, nebe

   Nebî nebî tu wî bi xwe re dibî paletiyê, gede hê biçûk e (Bi xwe re nebe!).

Etîmolojî

ne- + -b- + î