natemam

Kurmancî

Rengdêr

natemam

1. tiştê ku kêm maye, temam nebûye, netemamkirî, xelasnebûyî, neqediyayî

Ji wêjeyê

sernameyê name, namê Ellah

bê namê wî natemam e wellah.

Ey metle'ê husnê i'şqibazî

mehbûbê heqîqî û mecazî

Namê te ye lewhê nameya işq

Ismê te ye neqşê xameya işq

Bê neqşê te, neqşê xame xam e

Bê namê te, name natemam e

{{Dîwana Memozîn ya Ehmedê Xanî]}}

Herwiha

• netemam

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ناتەمام‎

Hevmane

• kêm

Dijmane

• temam

Etîmolojî

Ji na û temam ya erebî pêk tê. di kurdiyê e nayê bikarhanîn

Jê

• netemamkirî
• temamkirî
• temamî
• temamen