keşîş

  1. keşe, rahîb,abid, feqe,
    kesên ku hemû karê jiyana xwe kiriye îbadetkirin û bûye endamê xilwetxaneyekê

Têkildar

biguhêre

Etîmolojî

biguhêre

Bi riya erebî كشيش(keşîş) ji siryaniya klasîk ܩܫܝܫܐ(qaššīšā) yan ji îbranî קשישא‎ (kişîşa: pîr; keşîş) ji קשש (k-ş-ş-: pîr bûn). Bo têkiliya maneyê di navbera "pîrî" û "serokatiya dînî" de, bide ber peyva "pîr" ya îranî ya bi herdu wateyan û herwiha peyva "şêx" ji erebî شيخ‎ (şeyx) ya dîsa bi herdu maneyan.