abid

 Binêre herwiha: Abid

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɑːˈbɪd/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: a·bid

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	abid	abid
Îzafe	abidê	abidên
Çemandî	abidî	abidan
Nîşandera çemandî	wî abidî	wan abidan
Bangkirin	abido	abidino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	abidek	abidin
Îzafe	abidekî	abidine
Çemandî	abidekî	abidinan

abid nêr

1. Teqwa, dîndar, oldar, îbadetker.
   • Sond bi wê zulfa siyah ez 'abidê husna te me
     Xef dinoşim vê şerabê xweş şerab û qehwe ye — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• abîd
• 'abid
• 'abîd

Etîmolojî

Ji erebî عَبِيد‎ (ʿabīd, “ya/yê ku îbadet dike”) têkildarî îbadet.

Jê

• abidî
• abidîtî
• abidtî

Werger

• Erebî: عابد‎
• Fînî: palvoja → fi
• Îngilîzî: worshipper → en
• Latînî: cultor
• Tirkî: abid → tr

Tirkî

Navdêr

abid

1. Abid, îbadetker.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)