rahîb

Kurmancî

Navdêr

rahîb

1. keşîş, abid, feqe,
   kesên ku hemû karê jiyana xwe kiriye îbadetkirin û bûye endamê xilwetxaneyekê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Têkildar

• rebene
• rexbe

Ji wêjeyê

ev serê hefteyekê ye bîrmanî bi bang û pêşengîya rahîbên bûdîst li dijî desthilatdarîya leşkerî dimeşin û doz dikin ku desthilatdarî dewrî sivîlan bibe.

(Netkurd.com, 9/2007)

Jê

• rahîbî
• rahîbîtî
• rahîbtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Afrîkansî: monnik → af
• Almanî: Mönch → de m, ^?Hirt → de
• Danmarkî: munk → da
• Endonezyayî: biarawan → id
• Esperantoyî: monaĥo
• Ferî: munkur
• Fînî: munkki (uskonto)
• Fransî: moine → fr
• Frîsî: muonts
• Holendî: monnik → nl, kloosterbroeder, kloosterling → nl
• Îngilîziya kevn: munuc
• Îngilîzî: monk → en
• Latînî: cenobita, monachus, nonnus
• Portugalî: frei → pt, monge → pt
• Spanî: monje → es, fraile → es
• Swêdî: munk → sv, pater → sv
• Tirkî: keşiş → tr, rahip → tr