kêferat

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kêferat	kêferat
Îzafe	kêferata	kêferatên
Çemandî	kêferatê	kêferatan
Nîşandera çemandî	wê kêferatê	wan kêferatan
Bangkirin	kêferatê	kêferatino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kêferatek	kêferatin
Îzafe	kêferateke	kêferatine
Çemandî	kêferatekê	kêferatinan

kêferat mê

1. ked, keftûleft, têkoşîn, xebat, cehd, hewl, zehmetî, zehmetkêşî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. bedel, berdel
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. ? kerb, kîn, qehr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Li cihê xwe, mîna salvegerên xwelîreng yên wê gurmînê; gurmîna bêdengiya dijwar a dilê sûrê, bimîne. Laşê wê sûrê ji rim û zextên şevistanê daweşîne, milên xwe nêzî navtêdayîna asoyên xemgîn bike û agirê dilê min hînî zimanê birîndar ê kulîlkan û hînî elfabeya şermokî ya jiyanê bike û kêferata sûrê ya di gewriya dîrokê de bi xunavê bipesinîne! — (Ehmedê Huseynî: Roj baş Demirbaş!, Azadiyawelat.com, 6/2007)}

Herwiha

• kêfirat
• kifaret
• kufaret

Jê

• (lêker) kêferat kirin
• (navdêr) kêferatkirin
• (rengdêr) kêferatkirî
• kêferatî

Etîmolojî

Ji erebî كفارة‎ (kefare^t) ji كفر‎ (reş kirin, jê birin, niximandin), hevreha aramî כפרא (kipara: bedel), akadî keparu (jê birin). Ji heman rehî: kufir.

Werger

• Tirkî: çaba → tr, çabalama → tr, didinme → tr, didinti → tr, gaile → tr, kahır → tr, meşgale → tr, meşguliyet → tr, uğraş → tr, zahmet → tr, gayret → tr, ^?didişme → tr