irtişa

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	irtişa	irtişa
Îzafe	irtişaya	irtişayên
Çemandî	irtişayê	irtişayan
Nîşandera çemandî	wê irtişayê	wan irtişayan
Bangkirin	irtişayê	irtişayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	irtişayek	irtişayin
Îzafe	irtişayeke	irtişayine
Çemandî	irtişayekê	irtişayinan

irtişa mê

1. bertîl, rişwet, firîw, gendelî, intiqab,
   pareyê yan tiştê din yê ku mirov dide kesekî (bi taybetî karmend û rayedaran) daku bandorê li ser bike
   daku tiştek neqanûnî bikin yan jî daku xizmeta mirovê pareder ji yên din baştir bikin

   irtişa dan,
   irtişa girtin,
   irtişa xwestin,
   irtişa wergirtin,
   irtişa standin

Herwiha

• irtîşa
• îrtişa
• îrtîşa

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• irtişagir
• irtişagirî
• irtişayî
• irtişastîn
• irtişastînî
• irtişawergir
• irtişawergirî
• irtişaxwer
• irtişaxwerî

Werger

• Erebî:^?رشوة‎ → ar

Tirkî

Navdêr

irtişa

1. bertîlxwarin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)