ho-

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hoːˈ/
• Kîtekirin: ho·

Pêşgir

ho-

1. (dêrîn / neberkar) Yeksana modern a pêşgireka berê ye ku ramana "çê, baş" dide bêjeyê.

   hokar
   hogir
   horîşk
   hoy
   Homa
   hozan (di ramana arif, zana da)
   horî
   hewa (=ho- + ba)

Herwiha

• hev- (carin)

Etîmolojî

Ji proto-îranî *Hhu-, ji proto-hindûîranî *Hsu-, ji proto-hindûewropî *hsu-, hevreha partî 𐫍𐫇-‎ (hu-) û farisiya navîn 𐭧𐭥-‎ (hu-), farisiya kevn 𐎢- (u- /^<h>u-/), avestayî 𐬵𐬎‎ (hu), farisî هو-‎ (hû-) (pêşgira vejiyandî da ku di wergerran da şûna "eu-" a yewnanîza bigire, ku hevreh e). Piştî serdema îraniya navîn di hemû zimanên îranî da winda bû. Hevberê wê dij- (îro =bed-, wek beddol, bedniyaz, bedkar, wek hemberî hokar) bû. Di îro da carinan "xweş" bi heman awayî dibe bi kar ê.