hirjîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɪɾˈʒiːn/
• Kîtekirin: hir·jîn

Lêker

hirjîn

1. Kiryara ku şêr dengî dike, kirina dengê bihêz û dirêj ji aliyê şerî an jî canewerên dirinde.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: حرژین‎

Hevmane

• borîn

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: أزيز‎ → ar, هدر‎ → ar
• Farisî: خروشیدن‎ → fa, غرش کردن‎ → fa
• Îngilîzî: to roar → en, shout → en, bellow → en
• Tirkî: kükreme → tr