hirîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɪˈɾiːn/
• Kîtekirin: hi·rîn

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hirîn	hirîn
Îzafe	hirîna	hirînên
Çemandî	hirînê	hirînan
Nîşandera çemandî	wê hirînê	wan hirînan
Bangkirin	hirînê	hirînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hirînek	hirînin
Îzafe	hirîneke	hirînine
Çemandî	hirînekê	hirîninan

hirîn mê, r-ya reqd]] û pirr gur yê kenînê,
dengê ku di dema kenîna kesek de, bi awayekî bilind û pir gur ji devê wî kesî derdikeve û li derdora wî belav dibe. hvm: "hirrehirr"

1. bû hirrîna wî zilamî, têra xwe kenîya û kenîya

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هڕین‎

Etîmolojî

Ji hirr +‎ -în.

Werger

• Erebî: شخير‎ → ar, شخر‎ → ar
• Farisî: خرخر‎ → fa
• Îngilîzî: snort → en