hilçûn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /hɪlˈt͡ʃuːn/
• Kîtekirin: hil·çûn

Lêker

hilçûn lêkera pêkhatî, negerguhêz

1. hewa ketin, ber bi jor livîn, çûn serî, meşîn cihek bilindtir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هلچوون‎

Herwiha

• helçûn

Hevmane

• hilketin

Nêzîk

• hilhatin

Bide ber

• hildan
• hilkirin

Tewîn

Lêker:

• [hil-ç-]

Etîmolojî

Ji hil- +‎ çûn.

Jê

• hilçû
• hilçûyî

Werger

• Farisî: ^?بالا رفتن‎ → fa
• Îngilîzî: agitating → en, bubbling → en, ebullition → en, effervesce → en, overflowing → en, sublimation → en, (2) rage → en, hatred → en, ^?brimming → en, ^?effervescence → en, ^?effervescing → en, ^?flow over → en, ^?passivity → en

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hilçûn	hilçûn
Îzafe	hilçûna	hilçûnên
Çemandî	hilçûnê	hilçûnan
Nîşandera çemandî	wê hilçûnê	wan hilçûnan
Bangkirin	hilçûnê	hilçûnino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hilçûnek	hilçûnin
Îzafe	hilçûneke	hilçûnine
Çemandî	hilçûnekê	hilçûninan

hilçûn mê

1. hewaketin, livîna ber bi jor, meşîna ber bi cihek bilind ve
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kerb, kîn, harî, hêçî, qehir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Tirkî: taşma → tr