gon

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɡoːn/
• Kîtekirin: gon

Navdêr

gon n

1. guhnêl, gonxwarin, gulên, gilwên, gunêl, gunhêl, cotbûna heywanan, seksa ajelan, kel
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. cure, şikl, reng, boyax, boya
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• gûn
• gûn bi gûn

Bide ber

• gan
• gen
• gun

Jê

• bigon
• bigonî
• bêgon
• bêgonî
• ga xwarin
• gadan
• gan
• gang
• giyîn
• gon xwarin (lêker)
• gondar
• gondarî
• gonxwarin
• gonxwarin (navdêr)
• gonî
• nogin
• nugon
• nûgon
• tog
• tong

Etîmolojî

Ji guhn, bide ber guhnêl, hevrehî farisî گشن (guşn, “nêr”), dawiya dawîn ji Îraniya Kevn *vršna-. Hevreh bi siryaniya klasîk ܐܘܫܢܐ (ʾušnāw, “hewesî, bişehwet”), vameke Îranî.

Werger

• Farisî: رنگ → fa
• Tirkî: beniz → tr, boya → tr, elvan → tr, farba → tr, nevir → tr, bet → tr, renk → tr, çiftleşme → tr